สวนควบคุมตัวเอง สำคัญกว่าสอนวิชาการ
วิทยาศาสตร์พบว่า..สอนให้ลูกรู้จักควบคุมตัวเอง สำคัญกว่าสอนวิชาการ!
ขณะที่พ่อๆแม่ๆ อาจจะกำลังกังวลว่าลูกยังไม่รู้จักสี ยังไม่รู้จัก ก-ฮ หารู้ไม่ว่า การควบคุมตัวเองของลูกต่างหากที่ส่งผลต่อการประสบความสำเร็จของลูกเมื่อโตขึ้น
รีเสิร์ชติดตามเด็ก 1000 คนตั้งแต่อายุ 3 ขวบทุกๆปีไปจนถึง 11 ขวบ หลังจากนั้นไปดูเด็กอีกทีตอนอายุ 32 ปี และดูว่าอะไรที่ทำให้เด็กคนหนึ่งประสบความสำเร็จ เขาพบว่าสิ่งนั้นไม่ใช่ IQ แต่เป็นความสามารถที่จะควบคุมตัวเองของเด็ก เด็กที่สามารถควบคุมตัวเองไม่ตีคนอื่นเวลาโมโห, ไม่แย่งของเล่นทั้งๆที่ตัวเองอยากได้ จะสามารถควบคุมตัวเองให้อยู่กับร่องกับรอยได้มากกว่า
เด็กที่ควบคุมตัวเองไม่ได้ พบว่าสูบบุหรี่ก่อนอายุ 15, ไม่เรียนต่อ และกลายเป็นพ่อแม่วัยทีนมากกว่า ไม่ว่า IQ จะดีแค่ไหน
ข่าวดีก็คือ การควบคุมตัวเองส่วนหนึ่งมาจากยีน และอีกส่วนมาจากสภาพแวดล้อม การอบรมสั่งสอนของพ่อแม่ พ่อแม่จึงสามารถช่วยลูกพัฒนาได้
ทำยังไง ถึงจะทำให้ลูกควบคุมตัวเองได้? หลากหลายมากมายค่ะ! 555
แต่เราสามารถเริ่มได้ง่ายๆ (หรอ?) คือ สอนลูกจัดการอารมณ์ตัวเอง เพราะเมื่อลูกจัดการอารมณ์ตัวเองได้ ก็จะสามารถจัดการความคิดและพฤติกรรมของตัวเองได้เช่นกัน (เด็กที่จัดการอารมณ์ได้ดี จะเป็นเด็กที่มีความสุข ไม่วิตกกังวลง่ายด้วย) อย่าตามใจเพราะแค่ไม่อยากฟังลูกร้องไห้ ไม่ปล่อยให้เสียงร้องของลูกทำให้เขาได้ทุกสิ่งที่เขาต้องการ
มีผลลัพธ์ตามมาสำหรับทุกพฤติกรรมของลูก เช่น ไม่เก็บของเล่น ก็ไม่ได้เล่นชิ้นต่อไป, ตีเพื่อน ก็โดนออกมาเบรคข้างนอกจนกว่าจะพร้อมเล่นเบาๆ, ร้องไห้ดีดดิ้น = อดได้อะไรก็ตามที่พยายามจะดิ้นเอาให้ได้, แบ่งขนมให้เพื่อน พ่อแม่ชม เพื่อนยิ้มให้, เรียกครั้งเดียวแล้วมาหาเลย พ่อแม่ขอบคุณที่ลูกรีบมา เป็นต้น
จะเห็นว่าผลลัพธ์ที่พูดถึง ไม่ใช่การทำโทษอย่างเดียว แต่หมายถึงสิ่งบวกๆ ทีเ่กิดขึ้นเมื่อลูกทำอะไรดีๆ ไม่จำเป็นต้องเป็นอะไรมากมาย
การชมเจาะจงเวลาลูกทำอะไรทั่วๆไป หรือดีๆ สำคัญมาก ถ้าพ่อแม่ลืมชมตลอด ลูกก็ไม่รู้จะทนควบคุมตัวเองเพื่อทำดีไปทำไม
จากประสบการณ์ส่วนตัว ยอมเหนื่อย ยอมฟังเสียงร้องของลูกมาตลอด ชมเจาะจงทุกครั้งที่เห็นลูกพยายามทำอะไรดีๆ ได้ผลกลับมาดีกว่าที่คิดมาก
ลูก 2.6 ขวบ ตอนนี้เป็นเด็กที่ควบคุมตัวเองได้ดีมาก เขาแทบไม่เคยวอแวจะเอาอะไรที่เราบอกว่าไม่ได้เลย แม้กระทั่งขนม ของเล่นที่เรามองแล้ว เขาดูอยากได้อยากกินมาก แต่ถ้าพ่อแม่บอกว่า ไม่ เขาก็ยอมรับว่าคือ ไม่ เขารู้ว่าทุกการกระทำมีผลตามมา เขารู้ว่าเวลาเขาทำดี พ่อแม่ก็มองเห็น (แต่ถ้าง่วงก็จบกันนะคะ ควบคุมไม่ได้ค่ะ 5555 ต้องรอโตกว่านี้)
นอกจากนั้นยังทำให้เขาอยากรู้อยากเห็น และสามารถควบคุมตัวเองให้ผ่านช่วงเวลายากๆ ได้ ซึ่งทำให้เขาเรียนรู้ทุกๆอย่างได้ดี
สำหรับเด็ก การต้องทำอะไรที่บางครั้งไม่ถนัด ไม่เคยทำก็ถือเป็นเรื่องที่ยากลำบากทางใจของเขาแล้ว แต่ลูกก็สามารถทำได้ ลองได้ ชอบไม่ชอบค่อยว่ากัน
ไม่ควรใช้การด่าและการตีในการช่วยควบคุมลูก เพราะการควบคุมแบบนี้เป็นการคุมจากภายนอก ถ้าสงสัยว่า ทำไมลูกไปตีเพื่อน ไปเกเรที่โรงเรียน ทั้งๆที่พ่อแม่ก็ดุ ก็นั่นแหละคะ ผลของการควบคุมจากภายนอก พ่อแม่ไม่อยู่คุม ก็ไม่จำเป็นต้องทำ
เราอยากให้ลูกอยากเป็นคนดี เพราะรู้สึกดี ก็เลยทำตลอดเวลา หรือเราจะคอยเดินตามไปดุด่าและตีลูกทุกที่กันละคะ?
อ่าน “หยุดลดความสำคัญของอารมณ์ลูก” https://goo.gl/LepCgU
อ่าน “เราเป็นโค้ชทางอารมณ์ให้ลูกอยู่หรือป่าว?” https://goo.gl/takFQZ
อ่าน “เมื่อลูกร้องไห้ดิดดิ้น” https://goo.gl/rHePNc
ที่มาบทความ : http://www.mother.ly/…/teaching-self-control-is-more..ุ
